Bullet Train (2022) | ระห่ำด่วน ขบวนนักฆ่า | B
Director: David Leitch
Genres: Action | Comedy | Thriller
นักฆ่าที่ได้ชื่อรหัสแทนตัวเองว่า “เต่าทอง” (Brad Pitt) ได้รับภารกิจง่ายๆ ไม่ต้องฆ่าคนหรือทำร้ายใคร แค่ฉกกระเป๋าใบหนึ่งบนรถไฟเท่านั้น ทว่าความง่ายกลายเป็นยาก เมื่อเหล่านักฆ่ามากมายเข้ามาอยู่ในรถไฟเดียวกัน อีกทั้งพร้อมจะห้ำหั่นอย่างไม่มีใครยอม
มีความวายป่วงพอสมควร เมื่อมาลองนั่งดูตัวละครที่ไม่น่ามีความเกี่ยวข้องมาอยู่รถไฟขบวนเดียวกัน ก่อนจะขยายเรื่องราวให้ใกล้ตัวจนเป็นเนื้อเดียวในท้ายที่สุด ซึ่งการผสมผสานจากความบังเอิญจึงมีชอบและชิงชังไปในตัว
ความบังเอิญคือโชคชะตาที่แต่ละคนต้องเจอ การที่ตัวละครพล่ามเรื่องดวงบ่อยๆ จึงเป็นการเล่นตลกปนจริงจัง ทุกย่างก้าวพลิกโอกาสเป็นวิกฤตหรือวิกฤตเป็นโอกาสได้เสมอ ดังนั้นการที่บางตัวละครมีบทน้อยจนน่าเสียดายจึงเป็นส่วนหนึ่งของดวง (หรือตั้งใจเขียนบทกวนคนดู)
การให้ Brad Pitt มาแสดงเป็นนักฆ่าที่ท่าทางอ่อนแอเหมือนสู้ใครไม่ได้ แต่มีฝีมือและคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือดวงล้วนๆ คือความสนุกอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องการบอกว่าเป็นคนเก่ง สิ่งที่เกิดขึ้นคือความบังเอิญที่ซวยแล้วซวยอีก อีกทั้งไม่อยากสู้และหลีกเลี่ยงด้วยการหาเหตุผล ซึ่งไม่มีใครอยากคุยหรืออธิบายสักคน
สิ่งที่ชอบหลักๆ มาจากการสร้างคาแรคเตอร์ที่หลากหลาย ทำให้นักฆ่าแต่ละคนไม่ซ้ำจำเจและน่าจดจำ ต่อให้บทบางตัวละครให้มาน้อยถึงน้อยที่สุดยังน่าสนใจและเซอร์ไพรส์ที่ยังอุตส่าห์มากับเขาด้วย โดยเฉพาะนักแสดงลับที่เล่นไม่กี่ฉาก แต่โคตรตราตรึงเหมือนที่ Brad Pitt เคยโผล่มาใน Deadpool 2 (2018) ไม่กี่วินาที (ผู้กำกับคนเดียวกันอีกด้วย)
การจัดฉากสไตล์ญี่ปุ่นกับสีสันนีออนแสดงถึงความจัดจ้าน ซึ่งเข้ากับเนื้อเรื่องที่มาพร้อมกับความระห่ำแสนมั่ว ใครเป็นใครจับมาอยู่ด้วยกันทั้งหมด มีทั้งเกี่ยวข้องโดยตรงและทางอ้อม รวมไปถึงแอ็คชั่นที่เน้นพลิกแพลงและรุนแรงถึงใจ
หลายสิ่งที่หนังแสดงออกมาคือการให้ความบันเทิงเป็นที่ตั้ง มีความธรรมดาจนไปถึงความโม้ที่ไม่น่าเข้ากันได้ แต่จับใส่อย่างสนุกมือ แม้จะเสียจังหวะเรื่องบทสนาที่ชวนดึงเวลาจนน่าเบื่อ ถึงอย่างงั้นต้องยอมรับว่ามุขตลกร้ายเด็ดพอสมควร โดยส่วนตัวค่อนข้างถูกใจกับแอ็คชั่นและการวางบท แค่อาจจะไม่ทั้งหมดเพราะหลายครั้งที่ลีลาวางท่าจนไม่รู้ไปจบที่ตรงไหน
