Léon: The Professional (1994) | ลีออง เพชฌฆาตมหากาฬ
Director: Luc Besson
Genres: Action / Crime / Drama / Thriller
Grade: S
อยากจะดูแต่ไม่ยอมเปิด เพราะผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอด จนที่สุดกลับมาคิดใหม่ถึงวันเวลาที่ผ่านไปว่าน่าเสียดายที่ดูช้ากว่าใครหลายคน แต่เป็นความโชคดีที่ได้ดูจนจบแล้วประทับใจและโศกเศร้าในหลายอย่างที่มอบให้ โดยเฉพาะนักแสดงที่ถ่ายทอดความเป็นตัวละครนั้นได้อย่างเต็มที่ ทั้ง Jean Reno ในบทนักฆ่า นามว่า ลีออน ,Natalie Portman ในบทเด็กสาวที่เพิ่งรอดตายฉิวเฉียดจนต้องอาศัยร่วมห้องกับลีออน และ Gary Oldman ในบทเจ้าหน้าที่ DEA สุดโฉดที่ไม่รู้จักคำว่าปราณี
เป็นคนอื่นไม่รู้จะออกมาเป็นแบบไหน แต่ Jean Reno คือคนที่สวมบทบาทนักฆ่าที่เหมาะสมทั้งหน้าตาและรูปร่างอย่างที่สุด เพราะเขาสามารถทำให้นักฆ่าที่แสนน่ากลัวมีภาพลักษณ์ที่น่ารัก ที่สำคัญยังเปิดเผยชีวิตอีกด้านให้ดูมีความเป็นมนุษย์มากขึ้น ไม่ได้แข็งแกร่งหรือเย็นชาเสมอไป ที่ทำไปเพราะคืออาชีพหากิน สำหรับตัวละครนี้ถือว่ามีเสน่ห์และจับต้องได้ เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไปแค่นั้น
Natalie Portman ตอนที่เล่นเรื่องนี้มีอายุเพียงแค่ 13 ปีเท่านั้น ทว่าสิ่งที่เห็นแสดงถึงทักษะเกินวัย สามารถทำให้ตัวละครเด็กไม่ใช่เด็กอย่างที่เรารู้จักหรือมักคุ้นเสมอไป เพราะเป็นเด็กที่มีความรักและมอบหัวใจให้กับนักฆ่า ซึ่งอายุและฐานะแสดงถึงความแตกต่างชัดเจน แต่ดูเหมือนไม่มีสิ่งไหนมากั้นความรู้สึกนี้ได้ กลายเป็นอีกตัวละครที่มีเสน่ห์เฉพาะเพราะนักแสดงเข้าถึงคาแรคเตอร์ล้วนๆ ถ้าเป็นคนอื่นอาจให้ภาพลักษณ์ของเด็กแก่แดดคนนี้เปลี่ยนเป็นอีกอย่าง นับว่าน่ารักและร้ายกาจในเวลาเดียวกัน
คนที่ร้ายที่สุดเป็น Gary Oldman บทเป็นคนดี แต่ทำตัวเลวเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว ด้านตัวละครไม่เท่าไรเพราะเห็นชัดอยู่แล้วว่าเป็นตัวร้ายในคราบตำรวจ ไม่มีเรื่องราวที่น่าจดจำหรือสานต่อประเด็นใดๆ ยกเว้นการแสดง(อีกแล้ว) เพราะตัวละครนี้ถูกประดิษฐ์ให้ซับซ้อนจากการแสดงด้วยอารมณ์ที่ไม่แน่นอน เดาใจยากทั้งที่พูดจริงทำจริง อีกทั้งแสดงถึงความไม่หวาดกลัวและพร้อมลุยปะทะได้อยู่เสมอ ไม่รวมถึงความฉลาดเล่ห์เหลี่ยมที่ร้ายเหลือคณา
หนังเรื่องแสดงสิ่งที่อยู่ตรงกันข้ามเกือบทุกอย่าง จะนักฆ่าก็ไม่ใช่ จะตำรวจก็ไม่เชิง หรือจะเด็กก็ไม่เหมือน ตัวละครสร้างมาแบบไม่ตายตัวว่าเป็นเช่นนั้นแล้วต้องอยู่อย่างนั้นตลอด สำหรับลีออนคือนักฆ่าที่เหี้ยมโหดเพราะมีฝีมือทางนั้น แต่อ่อนเรื่องการอ่านเขียนตัวหนังสือ และผิดหวังในความรัก ทำให้ใช้ชีวิตเพียงลำพังตลอดเวลา จนได้พบเด็กสาวตัวน้อยทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปราวกับต้นไม้รับแสงแดด มีชีวิตชีวาและความสุข ไม่นั่งทุกข์กังวลว่าจะถูกเอาคืนเมื่อไร เป็นต้นไม้ที่พร้อมจะออกจากกระถางลงดินผืนกว้างเพื่อใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี
