Parasite (2019) ชนชั้นปรสิต

Parasite (2019)
ชนชั้นปรสิต
Director: Bong Joon Ho
Genres: Comedy | Drama | Thriller
Grade: S

"ดูครั้งแรกว่าพีค จะดูอีกก็พีคเหมือนเดิม"

เนื้อหาของหนังไม่จัดว่าแปลก แต่วิธีเล่าอย่างตรงไปตรงมาและกระแทกถึงแก่นนี่แหละที่สร้างแรงสั่นสะเทือนได้อย่างดี ใครจะคิดว่าคนจนหรือคนที่พออยู่พอมีจะขยับตัวเองให้เท่าคนรวย แต่การขยับหรือเลื่อนสถานะจากคนมีเงินน้อยหรือพออยู่ได้ในแต่ละวันไม่ได้เกี่ยวกับเงินที่เพิ่มขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ไม่เสียประโยชน์แต่อย่างใด แค่ลงทุนกับความเสี่ยงนิดหน่อยเท่านั้นเอง


การแสดงความเป็นอยู่ภายในครอบครัวจะเห็นถึงกำลังทรัพย์เพียงหยิบมือ แต่ละคนไม่มีงานเฉพาะของตัวเอง อยู่ด้วยกันกินด้วยกัน เป็นครอบครัวเล็กๆที่มีความสุข ทว่าลึกในใจยังโหยหาความต้องการ ตามยุคสมัย ซึ่งเห็นจากโทรศัพท์ที่ใช้อินเทอร์เน็ตได้ด้วยไวไฟ เพียงแต่ไวไฟนั้นอาศัยดักจับใช้สัญญาณของคนอื่น พอช่องไวไฟเดิมใช้ไม่ได้เพราะใส่รหัสก็ต้องวิ่งวนหาสัญญาณไวไฟของคนอื่นใหม่ เป็น การเกาะใช้ผลประโยชน์ฟรีๆอย่างไม่เสียงเงินสักบาท

การเกริ่นว่าครอบครัวนี้ขโมยไวไฟคนอื่นใช้ ไม่ได้แปลว่าจะขโมยมาจริงๆ อาจเป็นการให้ฟรีแก่ลูกค้าในร้านค้าที่มาใช้บริการก็ได้ เพียงแค่บ้านบังเอิญอยู่ใกล้แค่นั้น แต่สิ่งที่แน่นอนว่าครอบครัวนี้แสวง หาความสะดวกสบายไม่ได้มีแค่นี้ เมื่อมีโอกาสจะรีบคว้าและต่อยอดเพื่อเอากำไรให้มากที่สุด เสมือนการลงทุนในจังหวะที่ได้เปรียบ รีบกอบโกยโดยคิดแค่ผลประโยชน์เป็นหลัก เรื่องเสียประโยชน์แทบไม่ มีในความคิดเลยด้วยซ้ำ เพราะคิดแค่ว่าอย่าพลาดเท่านั้นเอง


การแอบอ้างเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องจะหยิบขึ้นมาแล้วทำได้เลย อย่างแรกต้องมีประสบการณ์และเข้าใจในเรื่องนั้น อย่างน้อยต้องระดับที่เหนือกว่าคนทั่วไป ไม่ใช่นั้นจะเรียกว่าเป็นผู้สอนหนังสือได้ อย่างไรหากไม่มีความรู้มากกว่า หรือการเป็นคนขับรถต้องรู้เส้นทางและเทคนิคการขับบนถนนให้นิ่มนวล หรือการควบคุมคนให้อยู่ในระเบียบจากที่เป็นเด็กดื้อซน หรือการทำงานบ้านที่อาจง่ายสุดยังต้องตระเตรียมข้าวของเป็นอย่างดี คนจะเก่งจะไม่เก่งบางทีวัดกันที่ฐานะไม่ได้เลย

สิ่งที่น่าตกใจคือการแสดงความจนเพียงทรัพย์สิน แต่มันสมองเอาตัวรอดสูง แม้จะเป็นการหลอกลวงด้วยเล่ห์เลี่ยม กระนั้นการแฝงเข้าไปอย่างแนบเนียนจนครบสมบูรณ์ทั้งครอบครัวถือว่าประสบความสำเร็จเกินคาด ความพยายามดิ้นรนเพื่อความสุขสบายเป็นสิ่งที่คนจนอยากได้ ขณะที่คนรวยมีเงินมีฐานะจะไม่สนใจอะไรมาก การคัดเลือกคนจะมาได้ลักษณะง่ายๆ ไม่สนใจเรื่องผลคะแนนจากใบกระดาษที่บอกเกรดเฉลี่ย แต่ขอดูการแสดงออกถึงความคู่ควรว่าทำจริงเป็นหรือไม่


ภายใต้ความง่ายบางครั้งมีการเสแสร้งแกล้งให้ตัวเองดูอ่อนโยน ไม่เรื่องมาก เป็นกันเองและเข้าถึงง่าย แต่ลึกๆเป็นคนเอาดีเพียงอย่างเดียว อันไหนดีขอเก็บไว้ที่ตัวเองทั้งหมด อันไหนไม่ดีจะสลัดทิ้งเพื่อเป็นหน้าเป็นตา พอมาถึงจุดนี้แล้วไม่ว่ารวยหรือจนมีความแตกต่างที่ไม่ใช่แค่เงินทอง หากเป็นสถานะและสังคมเสียมากกว่า ในช่วงแรกดูเหมือนคนมีเงินน้อยกับเงินมาก แต่หลังจากนั้นเรื่องเงินเริ่มไม่ใช่
หัวใจสำคัญอีกต่อไป เริ่มกลายเป็นการคิดการแสดงออกและสังคมที่ต่อให้ตีตัวเสมอภาคแล้วยังไม่เท่าเทียมกันอยู่ดี

มีหลายฉากมากที่เปรียบเทียบระหว่างรวยกับจน ทั้งที่ไม่มีแบ่งเกินไปกว่านี้ แต่รู้สึกห่างไกลเสียเหลือเกิน ฉากฝนตกแล้วออกจากบ้านคนรวยเพื่อไปบ้านของตัวเองต้องเดินผ่านบันไดหลายขั้น มีแต่ลงไปเรื่อยๆจนมาพบว่าบ้านของตัวเองที่อยู่ต่ำกว่าพื้นถนนถูกน้ำท่วม ความสวยงามที่คนรวยเห็นจากการอยู่สูงกลายเป็นความเลวร้ายของคนที่ต่ำหรือจนกว่า พอหลังจากเกิดน้ำท่วมก็ยิ่งเปรียบเทียบหนักเข้าไปอีกระหว่างคนที่เจอภัยธรรมชาติอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงกับคนที่มีทุกอย่างโดยไม่กลัวอะไรเลย


ปรสิต เป็นสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่อาศัยสิ่งมีชีวิตอื่นในการเกาะกิน เกิดผลประโยชน์เพียงฝ่ายเดียวและอีกฝ่ายเสียประโยชน์ ซึ่งมองดูแล้วเหมือนคนจนที่ปลอมตัวมาอยู่กับคนรวย อีกนัยคนรวยใช้ประโยชน์จากคนจนด้วยเช่นกัน ฟังดูคล้ายพึ่งพาอาศัย แต่ภายในไม่คาดหวังให้อีกฝ่ายรู้จุดประสงค์แต่อย่างใด ฉันจะทำฉันจะเอาก็เรื่องของฉัน ถ้าสิ่งนั้นช่วยยกฐานะและภาพลักษณ์ให้ดูดีมีสง่า

ข้อเสียของคนรวยมีฐานะกับคนจนสามัญคือเกิดมาสภาพไหนจะใช้ชีวิตสภาพนั้นอย่างเข้าใจ จะรู้เลยว่าสังคมความเป็นอยู่เขาทำยังไงกันบ้าง ฉะนั้นช่วงท้ายแทนที่จะรู้สึกว่าตัวเองห่างไกลจากฐานะล่างก็ยิ่งแตกต่างยิ่งกว่าเดิม เพราะตัวเองทำแบบนั้นไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นไม่ได้ จะมาอาศัยก็ยังเป็นชนชั้นอีกระดับอยู่ดี ขนาดกลิ่นตัวที่นัยหนึ่งคือความจนที่ติดตัวมายังสลัดไม่หลุด ซึ่งคนรวยสัมผัสถึงกลิ่นนั้นได้พร้อมกับความชิงชังน่ารังเกียจ แต่อธิบายไม่ถูกเพราะภาพที่เห็นย้อนแย้งกันอยู่


ดีเพราะรวย หรือรวยจึงดี แล้วจนล่ะอยู่สถานะไหนบ้าง การเป็นคนดีหรือเลวไม่ควรวัดกันที่มูลค่าของเงินหรือทรัพย์สินหรือฐานะบรรดาศักดิ์ ควรวัดกันที่ความตั้งใจในจุดประสงค์ที่ทำมากกว่า นั้นแหละถึงจะไม่มีการแบ่งชนชั้น การเอาสิ่งที่วัดได้หรือมีเกณฑ์ชี้วัดก็เหมือนกำหนดขอบเขต หากไม่ตรงตามเกณฑ์ก็เหมือนไม่ผ่านการประเมิน แล้วการเป็นคนดีต้องรวย? จนเป็นคนไม่ดี? ตรรกะป่วยๆของสังคม ก็มันคนละชั้น

รูปภาพของฉัน
เกิดปี 2538 (1995) แค่คนที่เรียนจบสาธารณสุขศาสตร์ แต่ชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจ ที่เขียนรีวิวเพราะอยากแบ่งปันความรู้สึกที่ตัวเองมีให้อ่าน และกำลังทำช่อง YouTube เกี่ยวกับหนังสือ(การ์ตูนเป็นหลัก)