![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4svIRep-QafqBZ_kuq8zqvuVEQ6sYwZnvfg4AhLmkbnrWo-bWCqRUrQ0f9GoRj5PAPmS7OkbuToB677kAMQRDE_JMeEquKF-kfbJrfvgCzXd2fZHnOrOY6sw_EB7Hi0hCfjWgu2kPK_mpp1-Gy65-q4hInaVuO7ESPmlXBPJASZ_6hG7pXOL3oZgY/w448-h640/MV5BZTZiYzJkNTQtNmQzZS00YWU3LTgwN2MtMmFkZWQ5Y2QxNmYxXkEyXkFqcGdeQXVyNzE5NDMwNjA@._V1_.jpg)
The Platform (2019) | เดอะ แพลตฟอร์ม | A-
Director: Galder Gaztelu-Urrutia
Genres: Horror | Sci-Fi | Thriller
เริ่มแรกยังพอดูได้อย่างสบายใจกับประเด็นที่ยกมา แต่พอผ่านไปสักระยะเริ่มอึดอัดใจจากการแบ่งชนชั้นที่เลวร้ายอย่างมาก เพราะโดยเนื้อหาหลักแล้วคือการทดสอบความโลภที่ยิ่งมากยิ่งทรมานและยิ่งทำให้คนอื่นเดือดร้อนจนประสาทแ_ก
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfmpONwBV8Z6p3Mhbn3VYffwxzWuNRaKi9H3ZbdldzsOwP_e8o4hYWHJ5JjjPwb_UbRsmrXb4uX-bfiQDYSzOyz-XeeZk3g9qWnBTZmuPg8jIKb4cWr8gDxWUzuVxw6vQ2FfCSioIXcB1s-pmcoYsImpHAo2lqRHLEHb2JHBA6Idu6b2oYInlBFt4y/w640-h256/tumblr_3c26b0900a5018d1117ca3484ebe1ab0_bfd5cb0c_500.gif)
โกเร็ง (Ivan Massagué) พบว่าตัวเองอยู่ในคุกที่ไม่เข้าใจรายละเอียดภายในอาศัยกันอย่างไร แต่มี ติมากาซี (Zorion Eguileor) เป็นเสมือนคู่หูประจำชั้นที่ตัวเองอาศัยอยู่ ซึ่งแต่ละชั้นจะมีกัน 2 คน ไม่มีกฎระเบียบบังคับเว้นเรื่องอาหารที่ห้ามเก็บตุนไว้ โดยอาหารจะส่งลงมาให้พักกินในแต่ละชั้นแล้วลงต่อไปเรื่อยๆ
จุดน่าสนใจคืออาหารที่ส่งลงมาจากชั้นบนแล้วส่งต่อลงไปชั้นล่าง ซึ่งชั้นแรกๆไม่ต่างกับสวรรค์ที่มีอาหารสดใหม่และเหลือเฟือ ขณะที่ชั้นล่างๆไม่ต่างกับนรกจากอาหารที่เริ่มน้อยลงจนถึงขั้นไม่เหลืออะไรเลย แต่ที่ลุ้นมากที่สุดคือตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ชั้นที่เท่าไร เนื่องจากมีการสุ่มสลับหมุนเวียนให้อยู่ชั้นใหม่ๆอยู่เสมอ ดังนั้นทุกครั้งที่เห็นตัวละครตื่นมาเจอชั้นใหม่จะให้อารมณ์ที่หดหู่สิ้นหวังอย่างสุดเหวี่ยงหรือดีใจเคล้าน้ำตาที่อิ่มท้องไปได้อีกวัน
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijRiTTuGHoDvzf8nKcvlVFJqUJnjOoExv2nXgXm3AMebm046STcrTa4njygypqLr23bkKW2fzWxFbI5NvcYRUO4UCj3v6NxBTEfDGrkLlBbiuoHJOuyGpdsWB9dJqgRDM0FrVITTwE8mFafgZmDSwxXoEoWKGezMnS7q3VWiCnLK14jiV9RH82Y0ND/w640-h270/2kXKKpr.png)
ประเด็นการแบ่งชนชั้นวัดกันที่อาหารจากคนที่อยู่สูงกว่า ซึ่งจะทำอะไรกับอาหารก็ได้ตามใจตัวเอง กินเท่าไรก็ได้ อยากจัดหรือเทหรือผสมทำได้หมด หรือเลวร้ายถึงขั้นทิ้งของเสียเพื่อนกลั่นแกล้งหรือประชดชีวิตให้คนอื่นสิ้นหวังไปด้วย กระนั้นการที่ชั้นบนหรือชั้นแรกๆทำอะไรก็ได้ไม่มีขีดจำกัดจึงเป็นปัญหาของคนที่อยู่ชั้นล่างที่ยิ่งลึกยิ่งมีโอกาสหรือไม่มีอาหารเหลือเลย เมื่อนานหลายครั้งความอยากอาหารจะยิ่งเพิ่มขึ้นจนอาจถึงขั้นกินเนื้อเพื่อนร่วมชั้นก็เป็นได้
อาหารคือสิ่งสำคัญและมีค่าให้ตัวเองอิ่มท้อง การเข้าคุกของแต่ละคนจะมีอย่างหนึ่งที่เหมือนกันคือสามารถเอาอะไรมาก็ได้หนึ่งอย่าง ซึ่งแต่ละคนมีความแตกต่างที่จะพกสิ่งของหรือสิ่งมีชีวิตตามที่ตัวเองอยากเอามา ทว่าสิ่งนั้นจะสำคัญหรือมีประโยชน์แค่ไหนต่อการดำรงชีวิตในคุก ประเด็นนี้สะท้อนถึงความจำเป็นสุดท้ายที่มีประโยชน์และไร้ค่า เช่น บางคนเลือกเงิน บางคนเลือกมีด บางคนเลือกเชือก บางคนเลือกหนังสือ แต่สิ่งใดที่พกมาก็ไม่มีค่าเท่าอาหารที่กินอิ่มท้องได้
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVnvIcbYO1LoMSb37LHGN-l0WFmj3ZZckvicYDy65zvLYmI_BKx3JrSmdGAdJB18C59QA5RrdV_ZY8sKnGIXbu1bfnwiAM5Oi9rZLUA3_1wqr7-P30n6jXr28kRSjkYnaNrHCVW7OB6pjQowWXwuhhGp9sCv44QakYqGv38ngfnJFxp9eUEwpGjckA/w640-h268/tmp_rXXF7V_06f3259659e4011b_MCDPLAT_ZX001.jpg)
นอกจากนี้ยังวางประเด็นเกี่ยวกับความจริงที่ไม่เคยรับรู้หรือไม่ใส่ใจ เนื่องจากมีตัวละครหนึ่งเคยเป็นพนักงานของคุกแห่งนี้ แต่ด้วยเหตุผลใดก็ตามที่มาอยู่ที่นี่ทำให้เห็นสภาพที่ผิดจากที่ตัวเองคิด โดยเฉพาะอาหารที่แย่งกินอย่างไม่สนใจคนข้างล่าง ไม่มีใครคิดเผื่อเหลือเผื่อแผ่ทั้งที่อาจได้กินครบทุกคน คุกแห่งนี้ไม่ได้ขัดเกลาจิตใจให้เป็นคนใจกว้างขึ้น แต่แคบลงต่างหาก
การเล่าเรื่องเต็มไปด้วยความตึงเครียดและกระวนกระวายที่ไม่รู้จะได้ออกไปจากคุกนี้เมื่อไร รวมไปถึงเหตุผลการมาอยู่คุกที่กำกวมไม่มั่นใจการคัดเลือกบุคคล แต่เชื่อว่ามีเรื่องของบาปหรือการทำผิดบางอย่างมาเกี่ยวข้องและอีกหลายประเด็นที่สอดแทรกชวนน่าวิเคราะห์
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdy8oEFyendbACdy5yo-ASIYgltX7iCwC5QegOoakJFFLd4AhwtcFTeL0k8Fhb6UMkXPnXDcX8_uK6xlyD_RBDUanSbY24Mis0L3wpRiU56HYpsj96RXWWhLJqBNMufqGVI7ZTBLgxpIsdCBU4zqFqca_2a4t1q7IEsgRfVnXcnWDMIhr0H3WZWig_/w640-h268/EH_ST_23.30.10_00035260-scaled.jpg)
แนะนำระหว่างดูงดของกินอาจจะดีที่สุด ไม่ใช่เพราะหนังโหด (แต่มีหลายฉากที่โหดรุนแรง) หรือสกปรกจนน่ารังเกียจ แต่เป็นการคิดถึงคนที่ไม่มีจะกิน ซึ่งอาจมองอาหารในมือไม่เหมือนเดิมเพราะไม่รู้จะเหลือหรือกินให้หมดดี
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzpJ6Vbf7y8LsAfySR8cdvoxgUgM_oTI7aVnvxPBj2UVJd6Iy5A9U5Fj95i3yVd9w6jBHixxS1TOGjSGBcoa-y6rMdndbiA-6DKLmrOvijToJCz1HfEHrJ_1RQCDYfVwZHEzYGJ0-dMgc5gFJXp_MQcEIpLTNX-Ujb7Jnhep09jh_yaERCfsyco0X/w438-h640/07609a6d49e98b5f56cdff703aa09305.jpg)